Gecenin bir yarısı, etrafı ormanlarla çevrili bir dağ yolundan yukarı doğru tırmanıyorum. Her yer çok sessiz..
"Neden korkmuyorum?" diye düşünüyorum kendime. Normalde biraz da olsa ürperti duymam gerekir! Ip ıssız bir yol, yırtıcı hayvanlar, yırtıcı insanlar...
Birden kulağıma çok yakın bir nefes ve gittikçe güçlenen bir hırıltı geliyor. Arkasından tüylü bir şeyin yüzüme dokunduğunu hissediyorum.
Meğerse hırıltı kendi sesimmiş
ve o tüylü şey benmişim:
Kurt adam!..
Birden kulağıma çok yakın bir nefes ve gittikçe güçlenen bir hırıltı geliyor. Arkasından tüylü bir şeyin yüzüme dokunduğunu hissediyorum.
Meğerse hırıltı kendi sesimmiş
ve o tüylü şey benmişim:
Kurt adam!..
Yorumlar
Yorum Gönder