Sevgili İbrahim Keleş, babasının (aynı zamanda bizim sevgili dayımız -Nuran’ın öz dayısı) Kenan KELEŞ’in 1969 yılındaki Büyük Eğitim Yürüyüşü’nden bir fotoğrafını paylaşmış. Çok sevindim. Foto’da ön sırada soldan ikinci kişidir, rahmetli Fakir BAYKURT’un yanında duruyor. (En sağ başta da gazeteci Mustafa Ekmekçi var.)
Rahmetli Kenan KELEŞ dayımızla, Nuran’la tanışmadan çok önce de bir tanımışlığım var. Kendisiyle de bu konuda sohbet ettiydik.
1969 yılında TÖS [Türkiye Öğretmenler Sendikası] ve İLK-SEN [İlkokul Öğretmenleri Sendikası] birlikte bütün öğrencilerin hafızasına kazınmış olan BÜYÜK ÖĞRETMEN BOYKOTU’nu gerçekleştirmişlerdi.
Belki de aynı zamanda Türkiye’nin ilk memur grevi idi.
Grev ve toplu sözleşme hakları talep ediyorlardı.
Kenan Dayı, İLK-SEN’in ilk ve kurucu başkanıydı. 1970 yılında ise ERZURUM’da çok nadiren görülen devrimci, demokrat, kitlesel bir toplantı olan İLK-SEN ÖĞRETMEN MİTİNGİ düzenlemişlerdi.
Öğretmenler o mitingte çok güzel konuşmalar yaptılar. Kenan day da orada konuşma yapanlardan. Mitingde çok güzel konuşmalar yapan başka öğretmenler de vardı.
Örneğin: Kars’tan Üzeyir BAĞCI, Rahim BAĞCI, Şenkaya’dan Gökkurt İYİM, Erzurum’dan bizim ilkokul öğretmenimiz Necati FEYZİOĞLU ve daha başkaları…
Üzeyir Bağcı, Rahim Bağcı ile iki yıl sonra Diyarbakır Sıkıyönetim Cezaevinde koğuş arkadaşı olduk, Erzurum-Kars DEVGENÇ komününde beraber kaldık. Radyodan heyecanlı konuşmalar yapan Gökkurt İyim hoca biz gelmeden tahliye olmuştu.
İLK-SEN’in TÖS’den ayrılıp bağımsız bir sendika olarak örgütlenmesinin Ortaokulda, sınıfımızda tartışıldığını hatırlıyorum. Edebiyat öğretmenimiz Muharrem COŞKUN, buna karşı çıkmış ve gücü zayıflatacağını, isteklerin ortak olduğu gibi argümanlarla yanlış bulduğunu anlatmıştı.
İlkokul Öğretmenlerinin, Ortaokul ve Liselerdekile göre daha gariban, daha çok iş yükü , daha çok sorumluluğu olduğu, buna rağmen geçim sıkıntılarının daha çok olduğu gözle görülen bir farklılıktı. O nedenle farklı bir sendikada ayrı örgütlenmeleri bana daha doğru gelmişti.
Bu fotoğraf vesilesiyle 60’lı yılların sonunda aydınlanma yolunda önemli işlev gören KÖYCÜ roman ve hikayeleri ile bizleri besleyen Fakirt BAYKURT’LARI, Mahmut MAKAL’ları, Dursun AKÇAM ve Samim KOCAGÖZ’leri hatırladım.
Bizim Köy, Yılanların Öcü, Irazca Ana ve daha diğerleri toplumsal gerçekçiliğe ve yaşamakta olduğumuz feodal toplum ilişkilerine yoğun dikkatimizi çekmişlerdi. Tabi aynı zamanda şimdi rahatlıkla söyleyebilirim ki, bir yanıyla da “SOL” Kemalizmi geriden besleyen kaynaklardı da bunlar…
Bu vesileyle hem Kenan dayımızı hem de bize emeği geçen tüm Eğitim Emekçilerini sevgi ve saygıyla yad ediyor, selamlıyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder